własnej przeklętej osobie? Nie duch, tylko na!

Jak daleko są od brzegu?
życie. Celem porywaczki jest nękanie Bentza: najpierw duchem Jennifer, teraz – powolną,
– Ale nie na tyle, by się zmieniła.
– Nie, nie myślałem. Ale teraz... – Podrapał się w brodę, łypnął znad okularów do
której Jennifer wsiada do samochodu. – To... To nie może być ona – stwierdziła niepewnie i
Jak mogła tak stchórzyć?
Znajdowali się na posterunku w pokoju rekreacyjnym. Nie pojmował, dlaczego właściwie
jak dwie krople wody i twój wróg, nie wiem, przestępca, którego posłałeś za kratki,
– Hm.
Rozdział 4
niebo zasnuło się chmurami i zaczęło padać.
rozwaliłabym mu ten piękny samochód i wlepiła przy okazji mandat, ale zwalczyłam tę
Na razie o niej zapomnij.
– Za sukces – odpowiadam z uśmiechem, który odwzajemnia. – Uda się nam. – I pijemy,

Santos westchnął. Nie mógł jej zostawić. Nie miała nikogo, nie miała dokąd pójść. Lucia powinna zrozumieć. Owszem, zrozumie, ale najpierw go zabije.
niej tłumek starszych kobiet.
- Milordzie, ja...
- Dobrze. Żeby dobrze wyjść za mąż, panna Delacroix musi nauczyć się uprzejmości,
Przyjaciółka uściskała ją serdecznie. Alexandra cmoknęła ją w policzek.
Bryce zamknął ją w objęciach i pozwolił się wypłakać.
- Naprawdę! - W głosie Glorii słychać było nadzieję. - Wierz mi, mamusiu. Zgódź się,
- Tak, dziękuję. - Podeszła i wręczyła mu list. - Proszę zadbać, żeby wysłano go
wyzionie ducha w małżeńskiej niewoli.
- Chcesz usłyszeć niemiłą prawdę, Glorio St. Germanie? Otóż nie moglibyśmy być razem. Wykluczone. I nie chodzi tylko o różnicę wieku.
- Pyta, czy interesowałaby cię posada nauczycielki.
- Ale...
- Owszem.
- Naprawdę uważasz, że nauczysz mnie francuskiego przez jeden dzień? Panna
- Nic nie rozumiesz. Nic nie rozumiesz - powtórzyła.