Budowla była solidna, kwadratowa, miała cztery wewnętrzne dziedzińce, z których trzy przemieniono w ogrody. Każdy z rogów przyozdobiono wieżyczką z widokiem na pustynię z jednej strony, a na ogród z drugiej. Edward poddał się fali wspomnień. Zobaczył siebie, trzy- albo czteroletniego malca, mocno trzymającego ojca za rękę podczas wspinaczki po schodach jednej z wieżyczek. Pamiętał wzrok ojca skierowany w dal. Czy tęsknił za swoją wolnością? Czy też pragnął dzielić z żoną i synem szersze horyzonty?

przyciągały motyle i pszczoły. Wszystko to tworzyło
- Dobra robota, Imo!
- Myślę, że doceni i będzie jej miło, ale za nic się do tego
- Niesłusznie... - powtórzył głucho.
Zaraz po kolacji powie jej, że wracają do Zuranu.
energii, ale nagle Flic... Felicity zachorowała. Karo zawsze lubiła
Ale Jodie nie zamierzała pozwolić się zastraszyć. Dlatego podniosła głowę i odpowiedziała chłodno:
- Nic o tym nie wiem.
wyrachowanego działania; całkiem na trzeźwo, choć nie bez pewnej
całkowicie oddany, w zdrowiu i w chorobie - naprawdę w to wierzę.
- Za chwilę. Musiało panu być ciężko ostatniej nocy, co?
poddani nie chcieliby dla następcy tronu kogoś takiego
- Proszę, ale chciałabym coś lekkiego, bo inaczej nie będę spać.
i patrzyła w ciemność. - Jest zła, że nie mówimy jej o pewnych

pracowali. Krystian z tego powodu zarabiał coraz mniej, ale nie miał serca wymagać
zakłady, staruszek rozdał im karty. Zaczął od miejsca po swojej lewej stronie, a potem
Alec, który i tak się niepokoił, ile Becky mogła usłyszeć z wcześniejszej rozmowy, nie
- Nie wierzę ci! - powiedziała z mocą. Jednak jej serce uwierzyło i zaczęło bić mocniej. - Nudziłeś się, szukałeś rozrywki. Ty się mną bawiłeś.
Wiele do tej pory musiała znieść, a jeszcze więcej siły i przytomności umysłu będzie
Becky modliła się w duchu, żeby Alec go polubił. Kiedy jednak spojrzała na niego z
- Za chwilę będzie po wszystkim. Woda już wrzała. Becky wyłowiła drewnianą łyżką
pewna. Nikt nigdy nie zwracał się do niej w tak wyszukany sposób. Najwyraźniej miała przed
ulubione, czerwone rurki, obcisłą, czarną bluzkę z krótkim rękawem i jakimś
- Kto wie... - Puścił ją, choć zrobił to niechętnie. - Odwiozę cię do pałacu, a po drodze wspólnie się nad tym zastanowimy.
- Dowiedź tego - wyszeptał.
od niego, bo Alec byłby gotów połamać mu żebra.
Bella w skupieniu śledziła pracę aktorów. Szybko zorientowała się, że zespół darzy Alice dużym szacunkiem. Nie tylko jako żonę następcy trony, lecz przede wszystkim jako wybitną znawczynię teatru. Kiedy nie patrzyła na scenę, dyskretnie obserwowała dwóch strażników, którzy wprawdzie trzymali się z boku, ale nie odstępowali księżnej na krok.
- Dom jest wreszcie twój.
- Szczerze? – spytał szatyn, stając niebezpiecznie blisko blondyna, który potaknął.